Niniejszy serwis wykorzystuje pliki cookie. Korzystanie z serwisu oznacza akceptację tego stanu rzeczy.

Dzień Wolnej Sztuki / 27 kwietnia 2013

DZIEŃ WOLNEJ SZTUKI
27 kwietnia 2013 / sobota / 12.00
wstęp wolny na hasło „Dzień wolnej sztuki”, 60 minut, 5 obrazów

Dzień Wolnej Sztuki jest alternatywą dla biernego
i powierzchownego zwiedzania muzeów.
W ciągu godziny oglądamy pięć dzieł sztuki, a pomagają w tym profesjonalni edukatorzy.

Więcej o akcji: http://dzienwolnejsztuki.pl/

1.Na spotkanie z Portretem kardynała Richelieu namalowanym przez Philippe’a de Champaigne zaprasza Sergiusz Pinkwart.
(Galeria Portretu Staropolskiego i Europejskiego)
2. Na spotkanie z obrazem Józefa Simmlera Śmierć Barbary Radziwiłłówny zaprasza Paulina Barysz. (Galeria Sztuki XIX Wieku)
3. Na spotkanie z obrazem Żydówka z pomarańczami Aleksandra Gierymskiego zaprasza Marianna Otmianowska. (Galeria Sztuki XIX Wieku)
4. Na spotkanie z obrazem Lipiec–Sierpień i opowieść o barwnym życiu Zofii Stryjeńskiej zaprasza Emiliana Konopka. (Galeria Sztuki XX i XXI Wieku)
5. Na spotkanie z obrazem Kolejka trwa oraz opowieść o jego autorze Andrzeju Wróblewskim zaprasza Bożena Pysiewicz. (Galeria Sztuki XX i XXI Wieku)

OBRAZ I
   Na spotkanie z Portretem kardynała Richelieu namalowanym przez Philippe’a
   de Champaigne zaprasza Sergiusz Pinkwart.
   Galeria Portretu Staropolskiego i Europejskiego

Philippe de Champaigne malował kardynała Richelieu wielokrotnie, niemal zawsze w ten sam sposób. Książę kościoła jest prawdziwym księciem, uosobieniem władzy i potęgi XVII-wiecznej Francji. Richelieu, ówczesny pierwszy minister Ludwika XIII (dziś powiedzielibyśmy – premier), miał powody do dumy i skromność nie była jego najmocniejszą stroną. De Champaigne
z kolei, choć nosił miano nadwornego malarza, otwarcie wspierał jansenistów – kościelnych reformatorów, których zwalczał kardynał Richelieu. Tych dwóch messieurs nie łączyło nic, prócz sztuki. Formalnie byli wrogami. A jednak Philippe de Champaigne malował portrety dumnego kardynała.
A Richelieu nakazywał te portrety kopiować i wieszać we wszystkich francuskich urzędach. Chronił też malarza i pozwalał żyć według własnych przekonań. Philippe'a de Champaigne usunięto z dworu
za sprzyjanie jansenistom dopiero po śmierci kardynała Richelieu, gdy jego miejsce u boku kolejnego
z Ludwików (XIV) zajął kardynał Mazarin.
Jak wyglądały sesje pozowania do portretu w dobie baroku? Czy pomiędzy malarzem a modelem
(de Champaigne malował portrety najwybitniejszych osobistości Francji, z królem na czele) mogły się nawiązać serdeczne, prywatne kontakty?

Sergiusz Pinkwart, muzyk, dziennikarz, pisarz, wolontariusz Muzeum Narodowego w Warszawie.
Przez lata związany z magazynami „Viva!”, „Gala” i „Pani”. Autor książek dla dzieci (m.in. Tata reporter), scenariuszy przedstawień teatralnych (Zaczarowana Wigilia) i powieści dla dorosłych (Cień Kilimandżaro, Klub racjonalistek). W serwisie: natemat.pl prowadzi blog podróżniczy.

OBRAZ II
   Na spotkanie z obrazem Józefa Simmlera Śmierć Barbary Radziwiłłówny   
   zaprasza Paulina Barysz.
   Galeria Sztuki XIX Wieku

Obraz, ukazujący śmierć ukochanej żony króla Zygmunta Augusta, jest jednym z najsłynniejszych dzieł w historii polskiego malarstwa. Wyszedł spod pędzla Józefa Simmlera, mistrza gatunku „sztuki złotego środka". To dzieło było dla artysty symbolicznym otwarciem drzwi do świata wielkich wystaw. Scena śmierci Barbary wpisywała się w nurt sentymentalnego malarstwa historycznego doby XIX wieku. Widzowie oglądający obraz na Salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie zalewali się łzami... Dlaczego? Czy płótno i olej mogą tak poruszyć? Czy obraz wzrusza i dziś?

Paulina Barysz, studentka Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, współpracownik Działu Edukacji Muzeum Narodowego w Warszawie, członek Stowarzyszenia Klub Przyjaciół MNW. Interesuje się sztuką i modą doby Jagiellonów oraz kulturą obyczajową średniowiecza. Aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym i artystycznym stolicy.

OBRAZ III
   Na spotkanie z obrazem Żydówka z pomarańczami Aleksandra Gierymskiego
   zaprasza Marianna Otmianowska. 
   Gościem specjalnym będzie Karina Chabowska, Główny Specjalista Wydziału
   ds. Strat Wojennych w Departamencie Dziedzictwa Kulturowego w Ministerstwie
   Kultury i Dziedzictwa Narodowego
   Galeria Sztuki XIX Wieku

Obraz Żydówka z pomarańczami należy do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie od 1928 r., jednak dopiero od niespełna roku możemy go podziwiać w naszej galerii. Zrabowany podczas II wojny światowej – uchodził za zaginiony. Kto, gdzie i jak odnalazł dzieło? W jakim było wówczas stanie konserwatorskim? Dlaczego Aleksander Gierymski namalował analogiczny wizerunek kobiety – Żydówkę z cytrynami? Jaki fragment Warszawy ukazał artysta w tle? Jak Aleksander Gierymski postrzegał to miasto?

Marianna Otmianowska, kierownik Działu Edukacji MNW, doktorantka IS PAN, wykładowca Akademii Finansów i Biznesu Vistula, związana także z rynkiem sztuki, zaangażowana w działania trzeciego sektora, warszawianka, matka Leona, żona Mikołaja.

OBRAZ IV
   Na spotkanie z obrazem Lipiec–Sierpień i opowieść o barwnym życiu Zofii  
   Stryjeńskiej zaprasza Emiliana Konopka.
   Galeria Sztuki XX i XXI Wieku

Księżniczka czy kobieta szalona, niezależna czy uległa? Jaka naprawdę była Zofia Stryjeńska? Czy radosne i pełne energii kompozycje nawiązują do życia artystki? Obraz Lipiec–Sierpień był częścią panneau zaprezentowanego i nagrodzonego na Światowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w 1925 r. w Paryżu. Prace, które Stryjeńska wykonała na paryską wystawę, przyniosły jej wiele nagród i sławę. Artystka należy do najważniejszych postaci kultury polskiej dwudziestolecia międzywojennego.

Emiliana Konopka, studentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, swoją przygodę z Muzeum Narodowym w Warszawie rozpoczęła niedawno, angażując się w wiele projektów wolontariackich i edukacyjnych. Chętnie pisze (na blogu) i mówi (na lekcjach muzealnych) o sztuce. Poza dzieleniem się zainteresowaniem sztuką lubi też odnajdywać nowe pasje, ostatnio działa w Studenckim Klubie Islandzkim.

OBRAZ V
   
Na spotkanie z obrazem Kolejka trwa oraz opowieść o jego autorze Andrzeju
   Wróblewskim zaprasza Bożena Pysiewicz.
   Galeria Sztuki XX i XXI Wieku

Kolejka trwa – co oznacza tytuł obrazu powstałego w 1956 r.? Ludzie w kolejce zazwyczaj stoją, przesuwają się, ale nie trwają, nie powinni trwać. Dwudziestodziewięcioletni artysta na rok przed śmiercią namalował obraz, którego sens pozostaje niejednoznaczny. Jego anonimowi bohaterowie intrygują nieprzeniknionymi obliczami, prowokują do stawiania pytań. Temat, świetliste, intensywne barwy i uproszczona forma kompozycji tworzą dzieło, które nie pozostawia miejsca na obojętność.

Bożena Pysiewicz, historyk sztuki, edukator, pracownik Działu Edukacji MNW. Autorka wielu projektów, programów i scenariuszy edukacyjno-artystycznych. Opiekun zespołu wolontariuszy Działu Edukacji, wiceprezes Stowarzyszenia Klub Przyjaciół MNW.

Po spotkaniach ze sztuką, na „pomarańczowy poczęstunek”  zaprasza Stowarzyszenie Klub Przyjaciół Muzeum Narodowego w Warszawie.