Kolekcja Sztuki Egipskiej
Początek Kolekcji Sztuki Starożytnego Egiptu dały dziewiętnastowieczne zbiory Uniwersytetu Warszawskiego (w tym sarkofag z mumią w kartonażu kapłana Hor-Dżehuti, który trafił do warszawskich zbiorów już w 1826 r.) oraz przekazana za pośrednictwem Zachęty w 1919 r. kolekcja Tyszkiewiczów z Łohojska (m.in. papirus z Księgą Umarłych Bakai).
W 1938 r. w Muzeum powstał odrębny dział – Zbiory Sztuki Starożytnej – w którym gromadzono obiekty z wykopalisk prowadzonych w Edfu w Górnym Egipcie w latach 1937–1939 przez polską misję archeologiczną pod kierownictwem profesora Kazimierza Michałowskiego, we współpracy z IFAO, Francuskim Instytutem Archeologii Wschodu w Kairze (m.in. ślepe wrota grobowca dostojnika Izi z VI dynastii, XXIV w. p.n.e., zespół stel wotywnych oraz naczynia kamienne, brązowe i gliniane o wysokiej jakości artystycznej i technologicznej), jak również obiekty darowane przez IFAO (sarkofagi skrzyniowe z Meir i antropoidalne z Deir el-Medina).
Po wojnie zbiory wzbogaciły się o zabytki z dawnych zbiorów niemieckich z tzw. Ziem Zachodnich (m.in. zespół naczyń z Okresu Predynastycznego, 4 tys. p.n.e., oraz fragmenty reliefów z nekropolii w Abusir ze Starego Państwa, XXV w. p.n.e.). Do Muzeum trafiły również historyczne kolekcje prywatne (cenne dzieła drobnej plastyki oraz obiekty rzemiosła artystycznego, m.in. głowa kamiennego posążka Ozyrysa z Okresu Późnego, VI w. p.n.e., będąca depozytem Muzeum Pałacu w Wilanowie, maska kartonażowa chłopca i drewniana rzeźba Anubisa z Nowego Państwa, XVI–XI w. p.n.e., z kolekcji gołuchowskiej).
W dalszym ciągu kolekcję muzealną zasilały obiekty z wykopalisk prowadzonych od 1957 r. w Tell Atrib w Delcie (ceramika i plastyka terakotowa epoki ptolemejsko-rzymskiej) i w latach 1960–1964 w Faras w Sudanie (bloki ze świątyń Totmesa III i Ramzesa II, XV i XIII w. p.n.e., oraz elementy budowli z czasów państwa Meroe, II–IV w.), a także obiekty pochodzące z ratunkowych wykopalisk Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW w rejonie IV katarakty nilowej w Sudanie w latach 2003–2010 (unikatowy zestaw naczyń i biżuterii, reprezentujący okresy: Środkowy Kermański, XXI–XVIII w. p.n.e., Meroicki, II–IV w. i Post-meroicki, IV–VII w.).
Cennym uzupełnieniem zbiorów jest depozyt Muzeum Luwru z 1960 r. (m.in. monumentalne posągi lwiogłowej bogini Sachmet oraz boga Amona, pochodzące z okręgu świątynnego w Karnaku z czasów Nowego Państwa), a także dary i zakupy (m.in. portret fajumski chłopca i głowa księcia ptolemejskiego, przedwojenne zakupy i kolekcja rotmistrza Czechowicza, dar powojenny).
Kolekcja egipska liczy ok. 6 tysięcy obiektów.
Małgorzata Korzeniowska
e-mail mkorzeniowska[malpa]mnw.art.pl