Stańczyk Matejki, Babie lato Chełmońskiego, Święto Trąbek czy Żydówka z cytrynami Aleksandra Gierymskiego – choć trudno w to uwierzyć, te arcydzieła polskiego malarstwa znajdowały się w kolekcji jednego człowieka. Mowa o hr. Ignacym Korwinie-Milewskim – niespełnionym artyście, ekscentryku, a przede wszystkim wielkim kolekcjonerze i zasłużonym mecenasie sztuki polskiej.

 

Przypadająca w 2026 roku 180. rocznica urodzin i 100. rocznica śmierci tego zasłużonego dla kultury polskiej mecenasa dała impuls do przypomnienia jego dokonań. Założeniem wystawy jest prezentacja zrekonstruowanej kolekcji, która po śmierci hrabiego uległa rozproszeniu, licząc pierwotnie około 250 obrazów. 

 

Korwin-Milewski tworzył swój zbiór z wielkim znawstwem na przestrzeni 30 lat (1880–1910). Obrazy zamawiał u malarzy polskich wykształconych w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, uczelni, której sam był studentem przez pięć lat. Znajomości z poznanymi tam artystami podtrzymywał przez kolejne lata, niektórych otaczając opieką mecenasowską. Wyjątkową część jego kolekcji stanowił zbiór wizerunków (głównie autoportretów) artystów najbardziej cenionych przez Korwin-Milewskiego. Ich listę otwierał autoportret Jana Matejki. 

 

Na wystawie zaprezentujemy kolekcję Korwin-Milewskiego, w której publiczność odnajdzie zarówno swoje ulubione obrazy, jak i te mniej znane czy też niedostępne na co dzień w polskich muzeach, oraz niezwykłą, ale i kontrowersyjną biografię samego kolekcjonera.  Opowiemy o jego podróżach i pasji fotograficznej – pokażemy zdjęcia wykonane podczas jednego z rejsów Ignacego Korwin-Milewskiego na pokładzie jego jachtu LITWA. Barwna biografia bogatego arystokraty, właściciela wyspy na Adriatyku, podróżnika i publicysty politycznego o wykształceniu prawniczym jest jednak jedynie tłem do opowieści o wybitnej kolekcji obrazów stworzonej przez bezkompromisowego wizjonera.

 

Wybory Korwin-Milewskiego świadczą o niebywałej umiejętności oceny wartości artystycznej nabywanych dzieł. Czas rewidujący gusta i mody jedynie ugruntował rangę kolekcji. Większość obrazów weszła na stałe do kanonu arcydzieł malarstwa polskiego.