Zbiory Sztuki Nowoczesnej

Zbiory Sztuki Nowoczesnej powstały w wyniku wydzielenia w roku 1958 z działu malarstwa polskiego MNW ok. 1500 płócien. W skład Zbiorów Sztuki Nowoczesnej wchodzą: Kolekcja Malarstwa po 1914 r. , Kolekcja grafiki i rysunku po 1914 r., Ośrodek Wzornictwa Nowoczesnego, którego zbiory można oglądać w Galerii Wzornictwa Polskiego oraz Galeria Sztuki XX i XXI Wieku – obecnie niedostępna dla publiczności. Jej udostępnienie w nowej aranżacji planowane jest w 2024 roku.

Kolekcja malarstwa liczy ok. 5000 obrazów artystów polskich oraz ok. 300 dzieł malarzy zagranicznych XX w. Chronologiczną i stylistyczną granicę nowoczesności przeprowadzono pomiędzy symbolizmem przełomu XIX i XX w., a nowymi tendencjami około I wojny światowej. Kolekcja obejmująca okres od ok. 1910 do 1939 r. oraz od 1945 r. do naszych dni stanowi chronologiczną kontynuację zbiorów malarstwa polskiego, zawierając zarówno dzieła pozyskane do zbiorów państwowych w okresie przedwojennym jak i późniejsze dary i zakupy.

Zbiory Grafiki i Rysunków Współczesnych wydzielono w 1958 r. przez dr Irenę Jakimowicz jako Dział Grafiki przy Galerii Sztuki Współczesnej. Jego zbiory liczą ok. 43 000 obiektów zgromadzonych w sześciu działach.

Ośrodek Wzornictwa Nowoczesnego powstał w 1978 r. w wyniku przyjęcia przez Muzeum Narodowe wzorcowni Instytutu Wzornictwa Przemysłowego. Dział ten gromadzi sztukę dekoracyjną, użytkową i wzornictwo, prace projektantów polskich, powstałe po 1918 r. po dzień dzisiejszy. Wybór najciekawszych obiektów ze zbiorów Ośrodka można oglądać w Galerii Wzornictwa Polskiego.

W 2012 roku muzeum rozpoczęło tworzenie kolekcji prac wideo oraz multimedialnych dokumentacji performansów i akcji artystycznych, dzięki funduszom przekazanym przez sponsora: PGE Polską Grupę Energetyczną.